Een huis vol boeren.

In dit jongenshuis is het soms nodig om mijn mannetje te staan of in dit geval mijn boer. Zo houden we hier al een tijdje een boerwedstrijd. Die wedstrijd vindt op de meest onverwachte momenten plaats. Boeren ontsnappen immers vaak ongecontroleerd uit het keelgat. Al is het wel opvallend veel aan tafel na een maaltijd. […]

                    Toen ik je verloor, verloor ik ook wie ik was .   En waar ik ook zoek, ik vind me nergens meer terug. Niet bij mijn vrienden, mijn familie, mijn thuis, mijn werk. Ik ben overal kwijt.   Maar ik weet dat ik op een […]

Als je hoofd ontploft, was je ontmijningsdienst te laat.

  Sommige hoofden ontploffen luid met veel vuur. Alles knalt eruit. Het explodeert. Andere hoofden houden zich heel sterk en zetten hun veiligheidsmaker stevig op zodat het enkel binnenin knalt. Het implodeert. En sommige hoofden doen het allebei.  Ze blijven eerst keurig onder het masker tot er een veilige plek is waar het af kan.  […]

‘Wat vind jij van mij?’

We doen het allemaal en het is één van de moeilijkste dingen om niet te doen: je afvragen wat anderen van je denken.  Wanneer we mensen ontmoeten, wanneer we reageren in een groep, wanneer we ’s morgens voor de kleerkast staan, we bedenken ons meer dan ons lief is wat er over ons gedacht wordt.  […]

In de wachtzaal van het leven.

  Netjes zat ik in de wachtzaal te wachten tot iemand de deur openzwaaide en zei: ‘U bent nu aan de beurt mevrouw. Welkom in uw leven.’ Wachten op toestemming. In die wachtzaal deed ik ondertussen wat van me verwacht werd als een flink meisje tot iemand me de toestemming zou geven om mijn eigen […]

Trouwen met een knuffel.

              We draaiden op de oprit van mijn ouders. De drie jongens zaten op de achterbank en op hete kolen. Ze mochten bij oma en opa gaan slapen. Net voor we uitstapten vroeg mijn jongste of je ook met een knuffel kon trouwen. ‘Euh’, zei ik, ‘dat denk ik […]

Wortelpuree en graag zien.

Ik zie, ik zie … ‘Noem eens een aantal mensen op die je graag ziet’, vroeg ik nieuwsgierig aan tafel. De wortelpuree met worst viel naar trouwe kindergewoonte in de smaak en dus kon de sfeer deze vraag aan. Dat zou met de ‘Hello Stress’- maaltijd van gisteren zeker niet het geval geweest zijn. Lange […]

Feest in ons nest.

We vierden feest. Een verjaardag met taart. Acht kaarsjes al. De taart stond midden in ons nest. Ze werd omringd door lekkerbekken en veel liefde. Maar ook door stil verdriet. Het waren wij die de kaarsjes uitbliezen. Niet Ana. Ana-Lucìa. Helder lichtje in ons leven. Het is acht jaar geleden dat we haar verwachtten. Niet […]

Lucìa_en_ik

Neen, niet mijn alter ego en ik. Lucìa is geen tweede persoonlijkheid van me. Het is mijn zaklamp op zoek naar levensschatten. In mezelf en in anderen. Thuis en in mijn job. Lucìa betekent ‘licht’. Dat mensen prachtig kunnen schitteren drijft me dagelijks tot reflectie, literatuur, belevenissen en gesprekken. Ik steek mijn zaklamp graag aan […]

Fight, flight or freeze? Doe mij maar ‘please’.

To fawn: try to gain favor by cringing or flattering Schaamteloze ironie Altijd ben ik onderweg. Graag letterlijk, maar veel te vaak ook mentaal. Mijn lijf zit hier in het nu en mijn hoofd wandelt, nee holt, dan al naar daar, in het straks. Naar meer, naar beter. Ik doe het wel even. Tot mijn […]