In dit jongenshuis is het soms nodig om mijn mannetje te staan of in dit geval mijn boer. Zo houden we hier al een tijdje een boerwedstrijd. Die wedstrijd vindt op de meest onverwachte momenten plaats. Boeren ontsnappen immers vaak ongecontroleerd uit het keelgat. Al is het wel opvallend veel aan tafel na een maaltijd.
Maar goed, een wedstrijd boeren laten dus. De taakverdeling is als volgt: mijn oudste zoon (13 jaar) en ik (men zegt wel eens 35 jaar, prima voor mij) strijden om de ereplaats. De middelste zoon (10 jaar) beoordeelt vakkundig het volume, de lengte en het bereik van de geloste boer. Hoe luider, langer en lager de boer klinkt, hoe hoger je punt. Een 10 is daarbij de maximumscore, simpel.
De taak van de jongste (7jaar) is gniffelen, zijn hand over zijn mond leggen en een ‘wow’ produceren om zo met de gepaste intonatie de jury te beïnvloeden. Mijn man (ouder dan ik) die absoluut geen boeren kan laten, moet dan weer met zijn platte hand op zijn voorhoofd slaan, rollen met zijn ogen en de klanken ‘oh boy’ zuchtend uitspreken. In de pedagogie zou dit patroon trouwens onder de term ‘rolvervaging’ kunnen staan. Een reden te meer om deze wedstrijd in ere te houden.
We spelen het spel dus serieus. Geen enkele boer wordt weerhouden in de mond. Je wil immers die topscore binnenrijven en bovendien is het lossen van zo’n boer best ‘satisfying’. En hoe meer je er laat, hoe luider, langer en lager de boeren gaan klinken. Dan is het hopen dat jury-zoon die knaller van een boer opmerkt en je een score toegooit. Met enige trots kan ik zeggen dat de voorlopig hoogste score van 9.6 op mijn palmares staat.
Het gênante is wel dat onze boeren het ondertussen gewoon zijn om vrijuit te spreken waardoor ze soms ontsnappen wanneer ze beter zouden zwijgen. Een crisis die we oplossen met de woorden: ‘Oh, pardon, dat overkomt me zelden’. Maar wij weten wel beter. Mochten we ooit in de zangdiscipline erkend worden, we zouden ons als professioneel boerende bas en alt profileren.
Het slaat natuurlijk nergens op. Het is gewoon wat lachen en grollen. Een beetje doen wat niet hoort.
Dát en eens goed boeren, het lucht simpelweg op.
