Netjes zat ik in de wachtzaal te wachten tot iemand de deur openzwaaide en zei: ‘U bent nu aan de beurt mevrouw. Welkom in uw leven.’

Wachten op toestemming.

In die wachtzaal deed ik ondertussen wat van me verwacht werd als een flink meisje tot iemand me de toestemming zou geven om mijn eigen weg te gaan. Wachten op toestemming. Het is een geniepig en doodsimpel patroon: je vervult verwachtingen, je wordt beloond door bekrachtiging of door het uitblijven van een straf. Het is vaak generatielang ingeslepen en dus moeilijk te doorbreken. Het patroon zat, wellicht al goed doorleefd, in het leven van onze ouders en hun ouders. Dat je afstemt op het systeem (je familie) is op zich heel waardevol, want het zorgt ervoor dat je niet buitengesloten wordt. Tot een groep behoren vergroot immers sinds het bestaan van de mens overlevingskansen. Zelfs vandaag nog, nu er geen bedreigingen meer zijn van wilde dieren of andere soortgelijke gevaren, blijkt het hebben van een sociaal netwerk een sterk positieve invloed te hebben op bijvoorbeeld ons welbevinden en genezing.

Alles voor harmonie.

Harmonie bewaren in ons systeem is dus iets waar we van houden. Het geeft ons rust en een geluksgevoel. We horen erbij en worden graag gezien. Dat leren we al van jongs af aan. We tasten de verwachtingen van onze omgeving af en spelen er op in, meestal onbewust. In kleine en grote verwachtingen. Flink je huiswerk maken, dan spelen. Flink de afwas doen, dan een compliment krijgen. Flink de vieze dingen opeten, dan pas iets lekkers krijgen. Flink doen wat de ander van je verwacht, dan aardig gevonden worden. Flink een ‘degelijke’ studie afronden, dan doen wat je werkelijk interesseert.

Flink doen wat hoort, dan waardering voelen en geliefd worden. Op die manier leer je, onbewust, dat je graag gezien wordt omdat je voldoet aan verwachtingen. Niet omdat je bent. Om de harmonie van het systeem te bewaken, negeer je in steeds fundamentelere keuzes je ware ik. En dat kan naast het geven van rust en een geluksgevoel juist zorgen voor lastige gevoelens, stress en overlevingsstrategieën zoals vluchten in werk of vechten zoals aanvallend reageren op je naaste omgeving.

In mijn systeem leerde ik het patroon van het flinke en volgzame meisje te zijn en belandde zo in de wachtzaal van het leven. En met leven verwijs ik naar de dingen die míj blij maken, energie geven, doen dansen en genieten. Dat patroon stuurde zelfs na het verlaten van mijn (overigens warm) nest de keuzes in mijn leven. Het patroon liet me kiezen voor zekerheid om goed genoeg bevonden te worden en faalkansen tot een minimum te beperken. Het waren keuzes vanuit angst om niet graag gezien te worden. Het uitte zich onder andere in een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel, het vermijden van risico ’s en het volgen van het bewandelde pad.

Het flinke volgzame meisje.

Ik voelde me verantwoordelijk om veel balletjes in de lucht te houden. Ik was geneigd om mijn persoonlijk balletje in de wachtzaal te leggen tot later om zo met minder te moeten jongleren. Maar door het negeren van mijn eigen stukje, en dus mijn behoeften, draaide mijn stressmodus op volle toeren, kreeg mijn ontspanningsmodus nog nauwelijks recuptijd en werd mijn intuïtie onhoorbaar stil. Ik verwerkte to-do-lijstjes, verantwoordelijkheden en moetjes. Maar ik vond het oké want alles en iedereen rond me was content en waardeerde wat ik deed.

Maar hoe langer ik mijn best deed om alles naar behoren te doen, hoe meer vermoeidheid binnen sijpelde. Ik werd kribbig tegen mijn omgeving en voelde dat het niet verliep zoals ik wou. Ik miste kriebels in mijn buik, blije gevoelens en vrijheid. In plaats van te groeien, voelde ik me steeds kleiner en onzekerder worden. In mijn job, in mijn relaties, in mezelf. Er moest iets veranderen. Het was tijd om te rebelleren tegen het patroon van het flinke en volgzame meisje. En daar kon niemand behalve ik toestemming voor geven. Op hoeveel goedkeuring, diploma ‘s, dikke duimen, pluimen, of waardering zat ik eigenlijk nog te wachten om mijn leven voluit te leven? Ik stond dapper op en deed de deur van de wachtzaal open om de vrijheid en mezelf tegemoet te stappen.

Eigen zuurstofmasker eerst.

Ik houd vandaag nog steeds veel balletjes in de lucht.  Maar ook mijn balletje krijgt zijn waardige plek. Ik gun mezelf zuurstof. Zoals je op het vliegtuig ook eerst je eigen masker op moet zetten en dan pas dat van anderen, zo is het in ons leven op de grond ook. Daar is écht een levensreddende reden voor.

Luisteren naar mijn eigen behoeften geeft mijn meest knagende verantwoordelijkheidsgevoel, namelijk dat over mijn kinderen, ook onverwachts veel tegengas. Het is niet makkelijk want mijn diep ingeslepen patroon van het volgzame meisje probeert me nog vaak te overladen met schuldgevoel: ‘Dus jij voldoet niet aan de persoon die je eigenlijk zou moeten zijn? Een schande!’ Maar dan laat ik dat schuldgevoel even doen. Ik voel het, vind het lastig maar heet het welkom. Het betekent immers dat ik dicht bij mijn eigen stem aanbeland. En eens ik daar naar luister kan ik er pas écht zijn voor de kinderen. Door verbinding met mezelf kan ik ook verbinden met hen waardoor ik hún behoeften beter kan lezen en opvangen. Net zoals bij de zuurstofmaskers van het vliegtuig.

Open de deur.

Herken je dit patroon?  Mis je ook die kriebels? Snak je ook naar een gevoel van vrijheid?  Doe de deur van de wachtzaal dan maar open.

• En lees dat boek, neem dat bad, spreek af met die vriend, eet dat lekkers zelfs al is het maandag, zet je favoriete muziek maar op tijdens het koken (een koptelefoon doet wonderen!), plan die reis, wroet in de tuin, …
• Maak prioriteiten in wat NU écht belangrijk voor je is en luister naar je ware ik.
• Geef jezelf toestemming om sommige dingen opnieuw en anders te doen.
• Kom werkelijk tot rust en laat ontspanning je creatieve brein dansen, fladderen, genieten, beleven, creëren.

Je zal er tonnen energie, zelfvertrouwen en levensgoesting van krijgen. Goesting om te inspireren, graag te zien en er gewoon te zijn. Je zal minder geleefd worden, meer leven.

Omarm jezelf, wees jezelf en leef je leven. Omdat. Je. Bent. En dat is fantastisch!

#life #patroon #leven #generatiepatronen #famiiepatronen #wareik